pory

  • 101gruntowy — 1. «dotyczący gruntu, gleby, jakiegoś obszaru ziemi, własności ziemskiej» Uprawa gruntowa. Podatek gruntowy. ∆ Pomidory, ogórki itp. gruntowe «pomidory, ogórki itp. uprawiane bezpośrednio na grządkach, nie w szklarni, nie w inspektach» ∆ Droga… …

    Słownik języka polskiego

  • 102impregnować — ndk IV, impregnowaćnuję, impregnowaćnujesz, impregnowaćnuj, impregnowaćował, impregnowaćowany 1. «nasycać materiał (np. tkaninę, drewno) odpowiednią substancją (impregnatem) w celu konserwacji albo nadania określonych właściwości (np. odporności… …

    Słownik języka polskiego

  • 103infiltracja — ż I, DCMs. infiltracjacji, blm 1. «powolne przenikanie, przesączanie się jakiejś substancji płynnej lub gazowej przez pory i kanaliki jakiejś substancji stałej, jakiegoś ciała» Infiltracja krwi do tkanek organizmu. 2. «przedostawanie się gdzieś,… …

    Słownik języka polskiego

  • 104infiltrować — ndk IV, infiltrowaćruje, infiltrowaćował, infiltrowaćowany 1. «o substancjach płynnych lub gazowych: przenikać, przesiąkać przez pory i kanaliki jakiegoś ciała, jakiejś materii; wsiąkać, wnikać» 2. «zwykle o wpływach obcych lub jakichś czynnikach …

    Słownik języka polskiego

  • 105kryptofit — m IV, D. u, Ms. kryptofiticie; lm M. y bot. kryptofity «rośliny, których części nadziemne obumierają całkowicie przed nastaniem nie sprzyjającej pory roku, a pączki odnowieniowe znajdują się na kłączach, bulwach lub cebulach ukrytych w glebie,… …

    Słownik języka polskiego

  • 106krzyżówka — ż III, CMs. krzyżówkawce; lm D. krzyżówkawek 1. «zagadka literowa polegająca na wpisywaniu odgadywanych wyrazów w rubryki krzyżujące się ze sobą» Rozwiązywać krzyżówki. 2. blm «mięso wołowe z okolicy kości krzyżowej; krzyżowa» 3. pot.… …

    Słownik języka polskiego

  • 107ku — książk. «przyimek łączący się z celownikiem» a) «tworzy wyrażenia oznaczające kierunek lub bliskość czegoś w połączeniu z nazwami pór dnia, roku itp., bliskość czasową danej pory» Droga wiodła ku wiosce. Słońce chyliło się ku zachodowi. Zbliżali… …

    Słownik języka polskiego

  • 108lecieć — ndk VIIa, leciećcę, leciećcisz, leć, leciećciał, leciećcieli 1. «przebywać jakąś przestrzeń w powietrzu za pomocą skrzydeł lub specjalnego mechanizmu; kierować statkiem powietrznym» Ptak, motyl, samolot leci. Lecieć samolotem. Lecieć do Paryża. 2 …

    Słownik języka polskiego

  • 109letni — 1. «właściwy latu, mający miejsce w lecie, przeznaczony na lato, dostosowany do pory lata» Letnia noc. Letnie mieszkanie. Letni płaszcz. Teatrzyki letnie. Czas letni. ∆ Przesilenie letnie Słońca «największe oddalenie Słońca od równika… …

    Słownik języka polskiego

  • 110locja — ż I, DCMs. locjacji 1. blm mors. «dział nauki o żegludze zajmujący się opisem wód i wybrzeży z punktu widzenia potrzeb żeglugi, w zależności od pory roku i stanu pogody» Studiować locję. 2. lm D. locjacji (locjacyj) mors. «pomocniczy podręcznik… …

    Słownik języka polskiego