pory

  • 111nad — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub wyrazami o funkcji rzeczownikowej) w narzędniku lub bierniku» 1. «tworzy wyrażenia lokalizujące coś powyżej jakiegoś przedmiotu lub wskazujące cel przestrzenny» Samolot leciał nad miastem. Lampa wisi nad …

    Słownik języka polskiego

  • 112odczekać — dk I, odczekaćam, odczekaćasz, odczekaćają, odczekaćaj, odczekaćał odczekiwać ndk VIIIb, odczekaćkuję, odczekaćkujesz, odczekaćkuj, odczekaćiwał «poczekać jakiś czas, do określonej chwili, pory» Zapukał, odczekał chwilę i wszedł. Odczekał, aż… …

    Słownik języka polskiego

  • 113perkoz — m IV, DB. a, Ms. perkozzie; lm M. y 1. zool. «Podiceps, ptak wodny z rzędu o tej samej nazwie, o upierzeniu zmiennym, zależnie od pory roku, żywiący się rybami i bezkręgowcami wodnymi; w Polsce występuje w czterech gatunkach» Perkoz dwuczuby,… …

    Słownik języka polskiego

  • 114piesiec — m II, DB. pieśca; lm M. pieśce, D. pieśców zool. «Alopex lagopus, zwierzę drapieżne z rodziny psów, mające futro bardzo gęste, puszyste, zmieniające barwę w zależności od pory roku (w zimie białe lub niebieskobiałe, w lecie brązowe lub… …

    Słownik języka polskiego

  • 115podmuch — m III, D. u; lm M. y 1. «ruch, powiew, pęd powietrza naturalny lub wywołany działaniem urządzeń mechanicznych» Delikatny, lekki, gwałtowny, silny podmuch. Podmuchy wiatru. ◊ Podmuch jesieni, wiosny itp. «pierwszy chłód lub pierwsze ocieplenie… …

    Słownik języka polskiego

  • 116późność — ż V, DCMs. późnośćści rzecz. od późny (tylko w zn. 1, 2, 3) a) w zn. 1: Późność pory dnia. b) w zn. 2: Późność śniadania. c) w zn. 3: Późność powstania gór …

    Słownik języka polskiego

  • 117ranny — I rannynni «taki, który odniósł rany; poraniony, zraniony» Ranni żołnierze. Ranny w nogę, w ramię. Był ciężko ranny w wypadku. ranny, ranna w użyciu rzecz. «człowiek, który został raniony» Przewieziono rannych do szpitala. Rannego zabrano na… …

    Słownik języka polskiego

  • 118rybitwa — ż IV, CMs. rybitwawie; lm D. rybitwaitw «Sterna, ptak z podrodziny o tej samej nazwie, z rodziny mew, występujący w 60 gatunkach; charakteryzuje się prostym dziobem, krótkimi nogami i upierzeniem biało szaro czarnym, zmiennym w zależności od pory …

    Słownik języka polskiego

  • 119skrytopączkowy — ∆ bot. Rośliny skrytopączkowe «rośliny, których części nadziemne obumierają całkowicie przed nastaniem nie sprzyjającej pory roku, a pączki odnowieniowe znajdują się na kłączach, bulwach lub cebulach ukrytych w glebie, szlamie lub w wodzie;… …

    Słownik języka polskiego

  • 120światło — n III, Ms. świetle; lm D. światłoteł 1. «promieniowanie elektromagnetyczne działające na oko ludzkie, wywołujące wrażenia wzrokowe, ułatwiające dostrzeganie i rozróżnianie przedmiotów, ich wielkości, kształtu, barwy i ruchu» Jaskrawe, oślepiające …

    Słownik języka polskiego